പോസ്റ്റുകള്‍

ഞാന്‍ കവിയാകാത്തത്

ഇമേജ്
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ സമാന്തരമല്ലെന്നും ചുണ്ടുകള്‍ക്കിടയിലെ പുഞ്ചിരിക്ക് ജീവിതത്തില്‍ വേരുകള്‍ ഉണ്ടെന്നും ഞാന്‍ പഠിച്ചത് വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ ആയിരുന്നു തിരക്കിന്റെ സായാഹ്നങ്ങളെ തീരത്തിന്റെ ശാന്തത തലോടിയത് നക്ഷത്ര കണ്ണുകള്‍ തിളങ്ങുമ്പോള്‍ ആയിരുന്നു മിണ്ടാതെ പോയ പ്രഭാതങ്ങള്‍ മൌനത്തിന്റെ സംഗീതം ഏറെ മനസ്സിലാക്കിത്തരുമ്പോള്‍ നിന്നിലെ കവിത കണ്ടെത്തുവാന്‍ ഞാന്‍ കവിയാകാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു നീ കാവ്യമായി ഒഴുകിയിട്ടും എന്നിലൊരു വരി പോലും പിരക്കാത്തതെന്ത്.

മഴ പോലെ പെയ്യുന്ന ഗസലുകള്‍

ഇമേജ്
മഴ പോലെ പെയ്യുന്ന ഗസലുകള്‍ വേനല്‍ ചൂടിനു ആശ്വാസമായി മഴ പെയ്തു ഒഴിഞ്ഞ സായാഹ്നത്തിലാണ് ഇല്ശാദ് സബയെ കണ്ടത്. തലശ്ശേരി കടപ്പുറം റോഡിലെ മഴവെള്ളം കെട്ടിക്കിടന്ന വഴിയിലൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍ ഇല്ശാദ് അല്ലാമ ഇക്ബാലിന്റെ ഉര്‍ദു കവിതകള്‍ക്ക് താന്‍ നല്കിയ സംഗീതത്തെ കുറിച്ചു പറയുകയായിരുന്നു. മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ വണ്ടൂര്‍ സ്വദേശിയായ ഇല്ശാദ് കണ്ണൂര്‍ സര്‍വകലാശാലയുടെ തലശ്ശേരി കാമ്പസില്‍ എം എസ് സി ബയോ ടെക്നോളജി ഒന്നാം വര്‍ഷ വിദ്യാര്‍ഥി ആണ്. പുറത്ത് മഴയും സംഗീതവും ആയിരുന്നെന്കിലും ഇല്ശാടിന്റെ മനസ്സിനകത്ത് നിറയെ പരീക്ഷാ ചൂട് ആയിരുന്നു. ഒന്നാം വര്‍ഷ പരീക്ഷ നടക്കുന്ന സമയം ആയിരുന്നു. പാട്ടിന്റെ കുടുംബം ഇല്ശാടിന്റെ കുടുംബത്തെ പാട്ടിന്റെ കുടുംബം എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാന്‍ ആകും. മഞ്ചേരി ഗേള്‍സ് ഹൈസ്കൂളിലെ ഉര്‍ദു അദ്ധ്യാപകന്‍ സബാഹ് വണ്ടൂരിന്റെയും എടക്കര പ്രാഥമിക ആരോഗ്യ കേന്ദ്രത്തിലെ നഴ്സ് നഫീസയുടെയും മക്കള്‍ക്ക്‌ പാട്ട് കിട്ടിയത് രക്തത്തിലൂടെ ആയിരിക്കണം. സബാഹ് വണ്ടൂരും നഫീസയും പാട്ടു പാടുന്ന കൂട്ടത്തില്‍ ആയിരുന്നു. വേദികളില്‍ പാടിയിരുന്നില്ലെന്കിലും വീട്ടിലെ തങ്ങളുടെ കൊച്ചു സദസ്സിനു മുമ്പില്‍ ഇരുവര്‍ക്കും പാടാന്‍ നിരവധി

ഇത് നിനക്കുള്ള സമ്മാനം

ഇമേജ്
ഇത് നിനക്കുള്ള സമ്മാനം നിനക്കു ഞാന്‍ സമ്മാനിക്കുന്നു പ്രണയത്തിന്റെ ചെന്ചോപ്പ് ഇനിയും അടര്‍ന്നു പോയിട്ടില്ലാത്ത ഈ ഹൃദയം. നേര്‍ വരകള്‍ ഇല്ലാതെ പോയ ജീവിതത്തിലെ ചിതറിത്തെറിച്ച സ്വപ്‌നങ്ങള്‍. ആത്മാവില്‍ ചിതല്‍ അരിച്ചു പോയിട്ടില്ലാത്ത സ്വപ്ന ദേശത്ത് നിന്നും ഒരു പ്രണയ സന്ദേശം. കാലങ്ങള്‍ക്കു അപ്പുറത്ത് നിന്നും നിന്നെ തേടി ഒരു സന്ദേശം എത്തിയേക്കും നിനക്കു അറിയാത്ത ഭാഷ ആണെന്കിലും അതിലെ വരികള്‍ നീ തിരിച്ചറിയും അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത വികാരം ആണെന്കിലും അത് നിന്നെ കീഴ്പ്പെടുതിക്കലയും. ചിലപ്പോള്‍ അക്കാലം വരേയ്ക്കും നമ്മള്‍ പിരിയാതെ പിരിഞ്ഞെക്കും പറയാതെ പോയേക്കും എങ്കിലും, പക്ഷെ നമ്മള്‍ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും ഒന്നും പരയാനില്ലാതാകും വരെ നമ്മള്‍ പ്രണയിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും നമ്മള്‍ നമ്മള്‍ അല്ലാതാകും വരെ നിന്നോട് എനിക്ക് പ്രണയം ഇല്ലാതാകുമ്പോള്‍ നീ അറിയേണ്ടുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട് ഇല്ലാതായത് പ്രണയം ആയിരുന്നില്ല ഞാന്‍ ആയിരുന്നെന്നു അത് വരേയ്ക്കും, നിന്നെ പ്രണയിക്കാന്‍ എന്നെ അനുവദിക്കുക ഒരു ഗസല്‍ പോലെ നീ എന്നില്‍ നിറയട്ടെ.
ഇമേജ്
വര്‍ത്തമാനം ആഴ്ചപ്പതിപ്പ് 22/03/2009

പ്രണയ ദൂരങ്ങള്‍

ഇമേജ്
പ്രണയ ദൂരങ്ങള്‍ ഉയര്‍ന്നകുന്നിന്‍ മുകളില്‍ മഞ്ഞപ്പൂക്കളുടെയും പനിനീര്‍ ചെടികളുടെയും മദ്ധ്യേ നീ താഴ്‌വരയുടെ നിബിടതയില്‍ ഒച്ചപ്പെടുത്തലുകളുടെ അസ്വാരസ്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ഏകാന്തതയില്‍ ഞാന്‍. നമുക്കു മദ്ധ്യേ പുഞ്ചിരിപ്പാലത്തിന്റെ പ്രഭാത പ്രദോഷങ്ങള്‍ കണ്ണുകളിലെ നക്ഷത്ര തിളക്കം വെയില്‍ ചായ്ച്ചയുടെ പൊന്‍ നിറം പേമാരി പെയ്യും വഴികളില്‍ കുടയില്ലാ സന്ചാരങ്ങള്‍ വേരുതെയോര്‍മ്മകള്‍ പാഴ് കിനാവുകള്‍ അറിയാ നോവിന്റെ കാഴ്ച കൈമാറ്റ്ഹന്ങള്‍ പിന്നെ നീ, നിന്റെ യാത്രകള്‍ ഞാന്‍, എന്റെ കണ്ടെത്തലുകള്‍ നമുക്കിടയില്‍ ഭൂമിയുടെ ഭ്രമണം.

എന്താണ് പറയാനുള്ളത്

എനിക്ക് എന്താണ് നിങ്ങളോട് പറയാനുള്ളത്? അല്ലെങ്കിലും എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ എന്തെങ്കിലുംപറയാനുണ്ടോ? ഏകാഗ്രത നഷ്ടപ്പെട്ട മനസ്സില്‍ നിന്നും പറയാനുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ കൃത്യമായി പുറത്തേക്ക് വരില്ലല്ലോ. എല്ലാവര്‍ക്കും എന്തൊക്കെയോ പറയാനുള്ള ലോകത്തില്‍ ഒന്നും പറയാനില്ലാതെയും ആരെങ്കിലും വേണമല്ലോ? ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ അടിമുടി നിരാശയാണ്. ഒന്നും ചെയ്യാനാവത്തവന്റെ നിരാശ. അതിനെ എന്ത് പേരിട്ടാണ്‌ വിളിക്കുക എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല. എന്തൊക്കെയോ ചെയ്യാന്‍ ബാക്കി ഉണ്ട്. എന്നിട്ടും ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ. പ്ലാറ്റ്ഫോമില്‍ ഓടി എത്തുമ്പോഴേക്കും തീവണ്ടി വേഗത കൈവരിച്ചാല്‍ എന്താണ് ചെയ്യാന്‍ കഴിയുക? വെറുതെ നോക്കി നില്‍ക്കുക തന്നെ. ജീവിതം കൈവിട്ടു പോകുന്നവന്റെ മുഖം ആയിരിക്കുമോ അപ്പോള്‍ ആ യാത്രക്കാരന്? കൈവെള്ളയില്‍ നിന്നും വെള്ളം ഊര്‍ന്നു പോകുന്നത് വെറുതെ കാണാന്‍ മാത്രമെ കഴിയുകയുള്ളൂ. ജീവിതം എന്നതിന് ദൈവം പരീക്ഷണം എന്ന് കൂടി അര്‍ഥം കൊടുത്തിട്ടുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. ആര്‍ക്കറിയാം. എല്ലാം അറിയുന്നവന്‍ ഓരോരോ വേഷവും തന്നു ഭൂമിയിലേക്ക് അയച്ചിരിക്കുന്നു നമ്മളെ എല്ലാവരെയും. സ്റ്റേജില്‍ റോള്‍ തീരും വരെ അഭിനയിച്ചേ മതിയാവുക ഉള

എത്ര വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിയുന്നു ഒരു കഥ എഴുതിയിട്ട്

ഒരു കഥ എഴുതിയിട്ട് എത്രയോ വര്‍ഷങ്ങളായി. കഥകളുടെ ആശയങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ വന്നപ്പോഴോന്നും അത് കടലാസിലേക്ക് പകര്‍ത്താനോ കമ്പ്യുട്ടെരില്‍ ടൈപ്പ് ചെയ്യാനോ മെനക്കെട്ടില്ല. പെട്ടെന്ന് ഒരു നാള്‍ തോന്നിയ ആശയം സ്വത സിദ്ധമായ മടി മാറ്റിവെച്ചു ടൈപ്പ് ചെയ്തപ്പോള്‍ അത് എഫ് എം എന്നപേരില്‍ ഒരു കഥ ആയി. എ മഹമ്മൂദ് സ്മാരക പുരസ്കാരം കിട്ടുകയും ചെയ്തു. ഇനി കഥയിലേക്ക്... എഫ് എം അനന്യയും അബ്ദുല്ല ഫിര്‍ദൌസും സ്റ്റുഡിയോയില്‍ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള്‍ നഗരം ആളിക്കത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കലാപം പൊട്ടി പുറപ്പെട്ടിട്ട് രണ്ടു ദിവസം ആയിട്ടും പോലീസിനു നിയന്ത്രിക്കാന്‍ കഴിന്നിട്ടില്ല. എവിടെയൊക്കെയോ സ്ഫോടനങ്ങള്‍ നടക്കുന്നുണ്ട്. കെട്ടിടങ്ങള്‍ കത്തി ചാമ്പല്‍ ആകുന്നുണ്ട്. നഗരത്തിനു അപ്പുറത്ത് ചേരിയില്‍ നിന്നും തുടങ്ങിയ സംഘര്‍ഷം ആണ് വര്‍ഗ്ഗീയ കലാപമായി വളര്‍ന്നത്‌. വടക്കു നിന്നും തുടങ്ങിയ കലാപം കടപ്പുരത്തെക്ക്‌ ആണ് ആദ്യം പടര്‍ന്നത്. പിന്നീട് അത് എല്ലാ ഇടത്തേക്കും വ്യാപിച്ചു. സ്റ്റുഡിയോയില്‍ ഇപ്പോള്‍ സൌമ്യ ചിത്രസേനനും ജേക്കബ് സമുവേലും അവതരണം തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. ഓഫീസിലെ കാറില്‍ അനന്യയും അബ്ദുല്ല ഫിര്‍ദൌസും മടങ്ങുമ്പോള്‍ നേരിയ ശബ്ദത്ത